Νησί του Ντούνη. Άγια Μαρίνα.Κορωπί.

Γεια σε όλους σας και εύχομαι να καταφέρω να σας 'ταξιδέψω' άλλη μια φορά σε όμορφα τοπία...


    Το νησί του Ντούνη βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας στην λεωφόρο Σουνίου και πολύς κόσμος το γνωρίζει διότι αυτή η παραλία είναι κοντά στην Αθήνα και το καλοκαίρι γεμίζει από κόσμο....(απαγορευμένη περίοδος για εμένα...)
  Εγώ από την άλλη επισκέπτομαι το μέρος μόνο χειμώνα και ιδιαίτερα μέρες με βαριά συννεφιά πριν την καταιγίδα γιατί  τότε το σημείο μεταμορφώνεται κυριολεκτικά.
Σε αυτό το σημείο έχω τραβήξει μερικές από της αγαπημένες μου φωτογραφίες.....και το θεωρώ κατά κάποιο τρόπο τον αγαπημένο μου "παιδότοπο".
  Στις φωτογραφίες που ακολουθούν η 'ατμόσφαιρα' είναι αποτέλεσμα φίλτρων που χρησιμοποιώ την ώρα της φωτογράφησης για να δημιουργήσω ένα  "δικό μου" έργο τέχνης / αποτύπωση του κόσμου...αν μπορώ να το πω έτσι.
Ελπίζω να σας αρέσει το αποτέλεσμα.

   . Το 'beach bar" που υπήρχε μέχρι 2010

 



    Το ίδιο σημείο σήμερα...

                                              .Καθώς το νερό κυλάει πίσω στην θάλασσα.
 
Φωτογραφίες με λεπτομέρειες από την παραλία......Κίνηση....αφαιρετικά πλάνα....πίνακες ζωγραφικής.

Με αυτές τις φωτογραφίες αφήνουμε το 2011 και παραδινόμαστε στο 2012.
Εύχομαι σε όλους σας  Χρόνια Καλά και να έχετε όμορφες γιορτές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Ελπίζω το 2012 να μας χαρίσουμε  περισσότερα ταξίδια...αν γίνετε.!!!
Να είσαστε όλοι καλά....

Παναγιά Βαραμπά - Μαρκόπουλο Μεσογαίας.

Συνταξιδιώτες μου γεια σας...
  Το ταξίδι αυτήν την φορά μας οδηγεί σε ένα μέρος γαλήνης και ιδιαίτερης δύναμης.
Το εκκλησάκι της Παναγιάς του Βαραμπά βρίσκεται σε ένα απομονωμένο σημείο δίπλα στο Μαρκόπουλο και κοντά στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος (στο τέλος του κειμένου ,πατήστε στην λέξη 'Τόπος" να δείτε ακριβές σημείο.)
  Χρονολογείτο στον 12ο αιώνα και είναι αφιερωμένο στα Γεννήσια της Παναγίας.
Έχει εξωτερικές διαστάσεις 6,50 Χ 4,65 και ανήκει στον τύπο του 'ελεύθερου σταυρού'.Επί τουρκοκρατίας κάηκε εσωτερικά (κάτι που είναι φανερό αν κοιτάξει κάποιος τους τοίχους και τον τρούλο) και έτσι τον 18ο αιώνα εικονογραφείται ξανά.Τον 19ο αιώνα ένας άγνωστος ζωγράφος ζωγράφισε πάνω στις υπάρχουσες τοιχογραφίες με λαδομπογιά.
  Ανακάλυψα το εκκλησάκι αυτό το 1997 σε μια από της εξερευνήσεις μου στην γύρω περιοχή και από την πρώτη φορά που μπήκα μέσα ένιωσα την ιδιαιτερότητά του.
 Ποτέ άλλοτε δεν είχα αισθανθεί τόσο γαλήνια και ασφαλείς σε ένα μέρος (ειδικά σε εκκλησία που γενικά δεν είναι του χαρακτήρα μου) κάτι που νιώθω όποτε πηγαίνω.Η περίοδος εκείνη για εμένα ήταν η πιο δύσκολη που έχω περάσει μέχρι τώρα στην Ζωή μου και αυτό το μέρος φαινόταν να είναι μια αγκαλιά που μέσα της μπορούσα να αφεθώ και να ηρεμήσω.
 Από τότε επισκέπτομαι το εκκλησάκι αυτό πολύ συχνά και πρόσφατα 'είδα' κάτι που το έλαβα σαν ανταπόδοση για την συμπάθεια που δείχνω στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του και μου απέδειξε οτι έχω δίκιο να το θεωρώ διαφορετικό.Θα μου πείτε ότι τα λέω περίεργα αλλά αυτή είναι η αίσθηση μου και ως εκεί μπορώ να μηλίσω για το συγκεκριμένο γεγονός (άσχημη εποχή για να σε θεωρήσουν τρελό).
  Ας δούμε λοιπόν φωτογραφίες από αυτήν την εκκλησία - Πύλη που οδηγεί όσους την αγαπάνε σε έναν εσωτερικό πνευματικό κόσμο.

 

Φωτογραφία του 2011 με την καινούργια πόρτα.

Έτος 2009.

Η καμπάνα που βρίσκεται έξω από την εκκλησία.  (2011)

Φωτογραφία του 2009 με την παλιά πόρτα.

Φωτογραφία του 2009 με την παλιά πόρτα.

Έτος 2011.

        


Ελπίζω κάποια στιγμή που θα είσαστε στην περιοχή και έχετε χρόνο να μπορέσετε να περάσετε από αυτήν την όμορφη εκκλησία.
  Μέχρι την επόμενη φορά να περνάτε καλά και ότι επιθυμείτε να το έχετε.